بخت از دهــان دوست نشانم نمی‌دهد ۲۲۹

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۲۹

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

بخت از دهان دوست نشانم نمی‌دهد

دولت خبر ز راز نهانم نمی‌دهد

از بهر بوسه‌ای ز لبش جان همی‌دهم

اينم (نمی) همی‌ستاند و آنم نمی‌دهد

مردم (ز اشتیاق) در اين فراق و در (این) آن پرده راه نيست

يا هست و پرده‌دار نشانم نمی‌دهد

زلفش کشيد باد صبا چرخ سفله بين

کان جا مجال باد وزانم نمی‌دهد

چندان که بر کنار چو پرگار (می‌روم) می‌شدم

دوران چو نقطه ره به ميانم نمی‌دهد

شکر به صبر دست دهد عاقبت ولی

بدعهدی زمانه زمانم نمی‌دهد

گفتم روم به خواب (که بینم خیال دوست) و ببینم جمال دوست

حافظ ز آه و ناله امانم نمی‌دهد