پادکست شاید، گاهی، جایی

تقدیم می‌شود به ساعت دقیق اندامش در بوسه‌های یواشکی ...

بی‌ من چگونه دوست خواهی داشت دستی را که از عطر تو شناسنامه گرفته باشد؟ ...

پاییز نام کوچک تو نبود؟.چونان که پیچیدی به زندگی‌ام و عمرم چون برگ به پای تو ریخت؟پاییز بودی که بعد از رفتنت زمستان شدم. ...

تو جهان منی وخواب عینک من است ...

کاش دنیا نامه نرسیده‌ وعشق چند خط کوتاه نبود. آن‌زمان برای تو خانه به خانه پلاک می‌شدم تا به من برسی. ...

عشق چه استخوان لای زخم‌ مانده‌ای بود. ...

در بازخوانی پرونده‌هایی که بازماندگانش در شک و تردید به سر می‌برند. ...

برای دختران سرزمینم:صورتشان ماه بود که کبودی شب به تنشان نشست ...

دیدار شد میسر و بوس و کنار هم در شاید، گاهی، جایی ...

تهران لرزید چونان شانه من که سال‌هاست در نبودنت می‌لرزد. ...

من خود، آن «فاصله‌ام» که عشق خودش را با من حفظ می‌کند. ...

به بهانه همه پنجره‌هایی که عاشقمان کردند، فاصله‌مان دادند و گاه برای همیشه بسته مانده‌اند، این قسمت را بشنوید. ...